اگر همه ما قرار بود درباره عشقمان بنویسم فکرمی کردید چند صفحه راسیاه

می   کردیم؟   و اگر قرار بود هر روز مطلبی درباره احساس و عشقمون بنویسیم

تا چه مدتی   میتوانستیم مطالب غیرتکراری بنویسیم   !چرا بعضی ازما به عشقمان

می گوییم یک   دنیا حرف داریم که باید به او بگوییم،آیا اگر قرار باشد همه آنها را

بنویسیم بیش ازچند صفحه میتوانیم بنویسیم؟   من فکر میکنم خودم جواب برخی

سوالها را   دارم  .   بعض وقتها عشق یک نفرآنقدربردل آدم سنگینی می ‌کند که آدم

 فکر میکنه یک   دنیا رادر دل خود جا داده است. در حقیقت ما یک دنیا حرف نداریم

ما یک دل احساس   داریم  .اگر قراربود احساس خودمان راهرروزمی نوشتیم شاید

هر روز مینوشتیم  "    دوستت دارم "  و کسانی که عشقی در دل دارند میدانند که

این جمله هرگز تکراری نخواهد  شد وهربا شنیدن آن ( یا بهتر بگم فهمیدن آن )

حتی از خواندن یک کتاب حرفهای عاشقانه ارزش بیشتری دارد.

به نظرم خوشبختی یعنی اینکه بدونی یک نفردوستت داره وشیرین

ترین لحظه ها

زمانیست که می شنوی کسی می ‌گوید که "دوستت دارم ."