گفتی میروم ، باران که ببارد بر میگردم .

 باور کردم حالا سالها از دوری دیدار و دستها در گذر باران هایی که آمدند

 تا دست خلوت های مرا به دور دست تو گره بزنند میگذرد و تو نیامدی ...

حق داری دیگر روزگاراعتماد به باران وبابونه های خیالی گذشته است و

 من حتی نگران نیامدنت هم نیستم حالا خوب می دانم هر بارانی که

 ببارد چشمانی منتظر دنبال دستهای تنهایی می گردند که

 صاحب شعرند و قرار است روزی به بهانه باران برگردند .