باز شب شد چقدر تنهایم                      گفته بودی که شبی می آیم

باز شب شد و از پنجره ام                   همچنان راه تو را می پایم

کنج این پنجره ها شب همه شب             منم و گریه و های و هایم

پشت این پنجره ها تا به سحر                پنجه بر پیکر شب می سایم

نکند بیهوده عمر خود را                      پشت این پنجره می فرسایم

نکند بیهوده تکرار شود                        قصه ی چشم به راهی هایم

باز چون دیشب و شب های دگر             می روم پنجره را بگشایم

باز شب شد شب و از پنجره ام              همچنان راه تو را می پایم...

تا کدوم ستاره دنبال تو باشم

تا کدوم ستاره دنبال تو باشم

تا کجا بی خبر از حال تو باشم

مگه میشه از تو دل برید و دل کند

بگو می خوام تا ابد مال تو باشم

از کسی نیس که نشونی تو نگیرم

به تو روزی میرسم من که بمیرم

هنوزم جای دو دستات خالی مونده

تا قیامت توی دستای حقیرم

خاک هر جاده نشسته روی دوشم

کی میاد روزی که با تو روبرو شم

من که از اول قصه گفته بودم

                                                غیر تو با سایه م نمی جوشم